استفاده از محصولات به دست آمده از بازیافت فلزات به دلیل کاهش نیاز به منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست، و کاهش آلودگی، از اهمیت بسیاری برخوردار است. چرا که استخراج فلزات از معادن معمولاً نیازمند استفاده از منابع منابع طبیعی و صرف مقدار زیادی از انرژی است. در صورتی‌که استفاده از محصولات بازیافتی از فلزات تا حد زیادی میزان استفاده از منابع طبیعی و انرژی مصرفی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر  بازیافت فلزات می‌تواند از آلودگی هوا، آب، و خاک جلوگیری کند. ذوب و فرآوری فلزات خام اغلب موجب انتشار آلاینده‌های مختلفی مانند دی‌اکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن و سولفور، و سایر مواد مضر می‌شود. با استفاده از فلزات بازیافت شده، نیاز به فرآوری مواد اولیه جدید کاهش می‌یابد و در نتیجه، آلودگی‌های زیست محیطی کاهش می‌یابد.

به‌عنوان مثال بازیافت فولاد باعث 40 درصد صرفه‌جویی در مصرف آب و ۷۶ درصد کاهش آلودگی آب و حفظ 600 کیلوگرم زغال‌سنگ و 50 کیلوگرم سنگ آهن خواهد شد.

البته لازم به ذکر است میزان بازیافت‌پذیری فلزات مختلف یکسان نیست. برای مثال حدود ۶۷ درصد از فولاد قراضه و ۳۵ درصد از مس بازیافت می‌شوند. اما به صورت کلی انرژی مصرف‌شده برای بازیافت ضایعات فلزی نسبت به انرژی مورد نیاز برای تولید اولیه‌ آن‌ها، بسیار کمتر است.